Een late post vandaag, want ik moest ergens aan denken en dit wil ik graag met jullie delen 😊
Ik stelde mezelf zojuist de vraag: ‘waarom ben ik eigenlijk Professional Organizer geworden?’. En direct antwoordde ik: ‘door het gevoel wat ik 7 jaar geleden kreeg toen ik die leuke vrouw mocht helpen met het opruimen van haar garage’.
Een van mijn allereerste opruim opdrachten vanuit mijn werk als ambulant begeleider. Deze vrouw had samen met haar man van een erfenis een dubbele garagebox laten bouwen met als doel dat in de winter beide auto’s naar binnen zouden kunnen. Helaas was dit moment er nooit gekomen, omdat ze een problematisch verzamelaar was. Omdat de wens nogsteeds sterk aanwezig was, riepen ze hulp in en toen kwam ik in beeld.
De garage lag tot aan het dak toe vol met spullen, voornamelijk nieuwe spullen. 30+ nieuwe vliegenmeppers en zakken vol met nieuwe parfum en verzorgingsproducten waren geen bijzonderheid in deze casus.
Na de eerste 3 sessies, met 4m2 ruimte als resultaat, riep ik de vrouw bij me en zei: ‘kijk eens, we kunnen hier gewoon dansen!’. We zetten een lekker fout oerhollands nummer aan en hebben samen een dansje gemaakt. 🪩 Wat was dit genieten.
Na maandenlang 5 uur per week (4 uur opruimen en 1 uur psychische ondersteuning bij haar verzameldrang) hard te hebben gewerkt, was het doel bereikt: beide auto’s konden precies de week voordat het ging sneeuwen weer in de garage 🪄
Dit is de reden dat ik mijn hart heb verloren aan het helpen van mensen met het opruimen en organiseren van hun spullen. Het geeft mij enorm veel voldoening om na een bepaalde tijd een traject af te kunnen sluiten en gelukkige mensen uit te kunnen zwaaien 👋🏻🧡
Reactie plaatsen
Reacties